Trzy dni, cztery sceny, blisko 50 koncertów, 70 tysięcy uczestników i uczestniczek oraz emocje, których nie sposób policzyć – premierowa edycja BitterSweet Festival przeszła do historii. Tysiące osób w Parku Cytadela śpiewały z Post Malonem, tańczyły z Natashą Bedingfield, przeżywały powrót Nelly Furtado do Poznania, zachwycały się spektaklem Empire of the Sun, rapowały wszystkie wersy z Taco Hemingwayem i odkrywały kolejne muzyczne światy – od orkiestry symfonicznej po rave pod gołym niebem. BitterSweet to także społeczność – wartość nie do przecenienia. Dziękujemy i do zobaczenia – 13–15 sierpnia 2026 roku!
„Ile razy wspólnie wyczekiwaliście lata, chwytaliście je w ręce, a potem patrzyliście, jak przecieka Wam przez palce?”
– pytał ze sceny Taco Hemingway.
Na BitterSweet nikt nie chciał wypuścić lata z dłoni. Premierowa edycja festiwalu pokazała rozmach, jakiego w Poznaniu dawno nie było. 70 tysięcy uczestników, w tym aż 68% spoza regionu, cztery sceny, blisko 50 koncertów, ponad 70 DJ-setów w strefach partnerskich i 6 spotkań BitterSweet Talks. Już od wejścia gości witała Orkiestra MPK, a na terenie czekały cztery sceny – od monumentalnej Main Stage, przez taneczną Enea Stage, aż po kameralne zakamarki Eventim Stage i odkrycia muzyczne na NEXT FEST Stage. Przez trzy dni na Cytadeli rozegrała się historia, która od razu nadała festiwalowi status „najlepszego nowego wydarzenia w Polsce”.
Lato w rytmie bitter&sweet
BitterSweet od początku miał być miejscem spotkania różnych emocji i wrażliwości. Nostalgia wtórowała współczesności, a wspomnienia mieszały się z nowymi doświadczeniami. Na Main Stage swoje powroty do Polski świętowały gwiazdy, których muzyka stworzyła ścieżkę dźwiękową pod początek lat 2000. Nelly Furtado po 17 latach wróciła do Poznania, a jej koncert zakończył pierwszy dzień festiwalu. Spotkała się z fanclubem, założyła koszulkę od fanów, a po koncercie zeszła do publiczności, by rozdawać autografy i pozować do wspólnych zdjęć. Nostalgicznie zrobiło się także, kiedy Natasha Bedingfield zaczęła śpiewać „Unwritten” i nagle cały park Cytadela zamienił się w jeden wielki chór – iconic moment!
NELLY FURTADO, fot. Maciek Czyżewski
NELLY FURTADO, fot. Hubert Grygielewicz
„Najważniejsze, że szkolny sen millenialsa został spełniony – ponownie mógł przeżyć nastoletnie emocje, za którymi tak bardzo tęsknił”.
– już po pierwszym dniu Bartosz Sąder podsumował w Onet.pl.
NATASHA BEDINGFIELD, fot. Dominika Scheibinger
Publiczność na koncertach, fot. Maciek Czyżewski
Hurts, celebrując 15-lecie „Happiness”, sprawili, że „Wonderful Life” i „Stay” zabrzmiały jak hymny całego pokolenia, a szczęśliwcy otrzymali nawet kwiaty ze sceny. Przed koncertem Theo odebrał w Poznaniu dwie złote i jedną platynową płytę, gratulujemy! Natomiast koncert Empire of the Sun był jak wejście w inny wymiar – teatralne kostiumy, futurystyczne obrazy i wspólna modlitwa na zakończenie ich setu na długo zostaną w pamięci wszystkich bawiących się w parku.
POST MALONE, fot. Maciek Czyżewski
POST MALONE, fot. Maciek Czyżewski
EMPIRE OF THE SUN, fot. Maciek Czyżewski
Tych niezapomnianych momentów było znacznie więcej! Usłyszeć na żywo jak Post Malone śpiewa „Circles” i „Rockstar” było dla wielu spełnieniem muzycznego marzenia. To właśnie on zgromadził pod Main Stage największą publiczność, a jego przesłanie ze scen – „There is no one on this fuckin planet that can tell you how to live your life” – zostało przyjęte przez tłum z entuzjastycznym aplauzem. Spektakularny finał całego festiwalu przygotował Apashe & Brass Orchestra, łącząc moc elektroniki z orkiestrą dętą – a gdy publiczność odśpiewała „Happy Birthday” oraz „Sto lat” jednej z artystek, powstała scena, którą trudno porównać do czegokolwiek innego. I wreszcie Taco Hemingway oraz jego jedyny koncert w 2025 roku. Odtworzenie w całości albumu „Trójkąt Warszawski” z tanecznym spektaklem bez wątpienia stało się momentem kultowym całego festiwalu.
TACO HEMINGWAY, fot. Hubert Grygielewicz
Publiczność na koncertach, fot. Hubert Grygielewicz
APASHE & BRASS ORCHESTRA, for. Michał Murawski
Kiedy na scenę wychodzili artyści elektroniki, Cytadela zamieniała się w gigantyczny klub pod gwiazdami. Peggy Gou poprowadziła największą potańcówkę lata (doceniając w swoich social mediach wyjątkową energię poznańskiej publiczności, w tym 91-letniej pani Jadzi, która bawiła się pod barierkami), Duke Dumont przypomniał, że „Ocean Drive” jest wiecznym hymnem parkietu, a Salvatore Ganacci i Marc Rebillet zamienili występy w totalny performans – improwizowany, zabawny, nieokiełznany. ¥ØU$UK€ ¥UK1MAT$U zagrał hipnotyczny, transowy set niczym z Boiler Room, a Melanie C w swoim „sporty party” udowodniła, że duch Spice Girls nadal potrafi rozruszać tłum. Tanecznie i z dużą dawką #girlspower było na koncertach Julii Wieniawy, która zebrała świetne recenzje swojego show, Elli Eyre, która wróciła na scenę z nową energią, łącząc soul, pop i drum&bass czy Loreen – królowej Eurowizji, która zaczarowała publiczność „Euphorią” i „Tattoo”.
MARC REBELLIET, fot. Maciej Chomik
PEGGY GOU, fot. Maciej Czyżewski
Na Main Stage pojawił się także Bedoes 2115, który dosłownie wjechał na scenę na motocyklu, a był to jeden z 3 koncertów jego projektu specjalnego. Dzień później wziął udział w rozmowie 1:1 z Martyną Wojciechowską w ramach BitterSweet Talks – namiot pękał w szwach, a fani zostali długo po zakończeniu spotkania rozmawiając z artystą. DJ-set w zachodzącym słońcu Cytadeli zagrał Rudimental, który w ostatnim momencie zastąpił Rag’n’Bone Man, który z powodów zdrowotnych musiał odwołać koncert w Poznaniu. W jego setliście nie zabrakło kultowego „Human” z przesłaniem dla nieobecnego artysty.
BEDOES 2115, fot. Maciek Czyżewski
¥ØU$UK€ ¥UK1MAT$U, fot. Hubert Grygielewic
MELANIE C, fot. Maciej Chomik
Dla wielu odkryciem festiwalu było francuskie trio Roszalie, które zabrało publiczność w sentymentalną krainę elektroniki w stylu Daft Punk. Na Enea Stage zagrali także: Tempesst, których „Forbidden Fruit” świetnie wybrzmiał w sierpniowym słońcu; Two Feet, którego hipnotyczny set był okazją do delikatnego zwolnienia tempa; a Martin Luke Brown oczarował subtelnym pop-soulem. Najgłośniej było, gdy na scenę wkroczyli Viagra Boys – hałaśliwi, prowokacyjni, z przymrużeniem oka komentujący macho-kulturę. Polską scenę reprezentowali natomiast: Jan-rapowanie, który razem z Taco udowodnił, że na BitterSweet dobrze brzmi również polski hip-hop; Sara James w tanecznym, widowiskowym show; Jann, który zgromadził pod sceną najbardziej oddane grono fanów oraz kolektyw DRE$$CODE.
VIAGRA BOYS, fot. Maciej Chomik
JULIA WIENIAWA, fot. Maciek Czyżewski
Natomiast NEXT FEST Stage była przestrzenią dla tych, o których za chwilę będzie głośno. Można tam było poczuć ekscytację odkrywania nowych głosów polskiej i zagranicznej sceny – od alternatywy, przez indie, aż po eksperymentalne projekty. Na scenie programowanej przez NEXT FEST Music Showcase & Conference zagrali: Zippy Ogar | po prostu Kajtek | Boron, Kosma Król, Wiktor Dyduła, Wozz Lozowski, Nxdia, RUBII, shama, Maz Univerze, maks.tachasiuk.
EVENTIM STAGE, fot. Maciej Zakrzewski
Były także miejsca, gdzie czas płynął wolniej – w niemal cyrkowym namiocie ulokowana została Eventim Stage, społeczno-artystyczna scena festiwalu, gdzie publiczność mogła usłyszeć Filharmoników Poznańskich pod batutą Jakuba Chrenowicza i ze skrzypaczką Agatą Szymczewską, Marcina Maseckiego i Boleros, Blue Jazz Orchestrę, chór Teatru Wielkiego i aktorów Teatru Muzycznego.
„... ma dla mnie trochę vibe Szigetu. Między innymi przez zagospodarowanie miejsca, ale też dlatego, że co kilka kroków odkrywasz nowe zakamarki. Na przykład w drodze do łazienki zaglądasz pod namiot Eventimu, zobaczyć, co się dzieje, a tam Orkiestra Filharmoników Poznańskich”.
– zauważyła Oliwia Kopcik z Interia Muzyka.
TEATR MUZYCZNY W POZNANIU, fot. Maciej Zakrzewski
AGATA SZYMCZEWSKA, FILHARMONIA POZNAŃSKA, fot. Maciej Zakrzewski
Muzyka i uważność
BitterSweet to nie tylko koncerty. Równie ważne były przestrzenie, które pozwalały złapać oddech i porozmawiać o tym, co naprawdę istotne. Trzy Safe Spoty działały jak oazy spokoju – można było dostać wodę, elektrolity, zatyczki do uszu czy naklejki zabezpieczające kubki. A przede wszystkim – usiąść i spotkać się z kimś, kto wysłucha. Przedstawiciele fundacji SEXEDPL, projektu MŁODE GŁOWY (UNAWEZA), Społecznej Inicjatywy Narkopolityki i psycholodzy z Resetowni byli obecni przez cały czas, codziennie przeprowadzając interwencje i dając realne wsparcie. Po terenie festiwalu działały też zespoły Safe Crew, dbając o bezpieczeństwo publiczności.
Safe Spot, fot. Daria Klimczuk
Publiczność na festiwalu, fot. Daria Klimczuk
BitterSweet Talks przyciągnęły tłumy. W namiocie Eventim Stage odbyło się 6 spotkań, w których wzięli udział m.in. Julia Wieniawa, Bedoes 2115, Aleksandra Domańska, Agata Szymczewska, Wiktor Dyduła, Martyna Wojciechowska, Joanna Flis i Andrzej Silczuk. Rozmawiano o emocjach, zdrowiu psychicznym i relacjach. Wielu uczestników wychodziło z poczuciem, że byli częścią czegoś ważnego. To tu pojawiła się świadomość, że festiwal to coś więcej niż muzyka – to przestrzeń, która uczy troski o siebie i innych.
BEDOS I MARTYNA WOJCIECHOWSKA, fot. Maciej Zakrzewski
BitterSweet People – do zobaczenia!
Za kulisami BitterSweet pracowało niemal 3 000 osób – od produkcji, wolontariuszy i służb, po ekipy techniczne i medialne. Nad całością czuwał blisko 50-osobowy zespół Good Taste Production, dla którego była to potężna produkcja i nowe otwarcie na mapie europejskich festiwali.
BitterSweet Production Team, fot. Hubert Grygielewicz
Premiera BitterSweet Festival 2025 okazała się sukcesem – miejscem, gdzie nostalgia spotkała się z nowoczesnością, a muzyka stała się mostem łączącym pokolenia i emocje. Dziękujemy każdemu za stworzenie przestrzeni, która była bezpieczna i intensywna jednocześnie. To właśnie ta równowaga – między euforią a troską – sprawiła, że debiut BitterSweet nazwano jednym z najważniejszych nowych festiwali w Polsce. BitterSweet to także wspólnota – energia, która zostaje na długo po ostatnim bisie.
Druga edycja wraca 13–15 sierpnia 2026 – the rest is still unwritten!
BitterSweet Festival, fot. Karol Podgórski